-
1 wydać polecenie
• issue a commandSłownik polsko-angielski z Elektroniki i Informatyki > wydać polecenie
-
2 wydać polecenie
• issue a command -
3 polecenie
сущ.• воспитание• заказ• инструктаж• инструкция• команда• образование• обучение• объединение• орден• ордер• памятка• повеление• порядок• последовательность• предписание• приказ• приказание• просвещение• распоряжение• рекомендация• учёба* * *poleceni|e☼ поручение; распоряжение, приказ ♂;\polecenie pisemne (na piśmie) письменное распоряжение;
z czyjegoś \poleceniea а) по чьему-л. поручению;б) по чьёй-л. рекомендации;wydać \polecenie распорядиться
+ zlecenie, rozporządzenie, rozkaz* * *споруче́ние; распоряже́ние, прика́з mpolecenie pisemne (na piśmie) — пи́сьменное распоряже́ние
z czyjegoś polecenia — 1) по чьему́-л. поруче́нию; 2) по чье́й-л. рекоменда́ции
wydać polecenie — распоряди́ться
Syn: -
4 issue a command
wydać polecenie -
5 issue a command
wydać polecenieEnglish-Polish dictionary of Electronics and Computer Science > issue a command
-
6 wydawać
impf ⇒ wydać* * *(-aję, -ajesz); perf -ać; vt(pieniądze, pensję) to spend; (gazetę, książkę) to publish; ( posiłek) to serve; (kwit, zaświadczenie) to give, to issue; (dekret, proklamację) to issue; ( opinię) to give, to pass; ( werdykt) to return, to deliver; ( wyrok) to pass, to pronounce; (polecenie, towar, przyjęcie) to give; ( szpiega) to give away, ( dźwięk) to make, to utter; (woń, zapach) to give outwydawać okrzyk — to give a shout lub cry
* * *ipf.- aję -ajesz, - awaj1. ( pieniądze) spend; wydać na coś ostatni grosz spend one's last dime on sth; wydać pieniądze do ostatniego grosza spend one's last dime; wydać (komuś) resztę give (sb) change.2. (= dawać) give, issue; distribute; wydać zaświadczenie issue a certificate; wydać bankiet give a banquet; wydać córkę za mąż marry a daughter off.3. (= zdradzać) give away; wydać przestępcę w ręce policji give a criminal over to the police.4. (= obwieszczać) issue; wydać opinię give l. pass an opinion; wydać polecenie give an order; wydać uchwałę make a resolution; wydać komuś wojnę declare a war on sb; wydać werdykt return l. deliver a verdict; wydać wyrok pass l. pronounce a sentence.5. (= publikować) publish.7. (= wydobywać z siebie) make, utter; wydawać okrzyk give a shout l. cry; wydać ostatnie tchnienie breathe one's last breath.ipf.1. (= być ujawnianym) come out, be revealed; wszystko się wydało the secret is out.2. (= zdradzać się z czymś) give o.s. away; wydać się ze swoimi planami give one's plans away.3. lit. (= wywoływać wrażenie) seem, appear; chwila wydała się całą wiecznością moment seemed to last forever.4. pot. (= wychodzić za mąż) marry.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > wydawać
-
7 zarzą|dzić
pf — zarzą|dzać1 impf vt (wydać polecenie) to order- zarządzić zbiórkę to hold a rally- zarządzić postój to call a halt- zarządzić głosowanie to order a vote- zarządzić reformy to ordain reformsThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > zarzą|dzić
-
8 rozkaz
m (G rozkazu) 1. (polecenie) order, command- z rozkazu generała on the orders of the General- aż do otrzymania dalszych rozkazów until further orders- wydawać rozkazy to give orders a. commands- wydać rozkaz zrobienia czegoś to order sth to be done- łamać rozkazy to breach (the) orders- wypełniać a. wykonywać rozkaz to carry out a command a. an order- słuchać czyichś rozkazów to obey sb’s orders- nie będę słuchał jego rozkazów I won’t take orders from him- kapitan dał rozkaz marszu/do marszu the captain gave the command to start marching- żołnierz zgłosił się w sztabie po rozkazy the soldier reported to headquarters for orders- twoje życzenie jest dla mnie rozkazem żart. your wish is my command- mam rozkaz pilnowania drzwi my orders are to guard the door- mam rozkaz nikogo nie wpuszczać my orders are not to let anybody through2. Komput. command- zmienił rozkaz w pamięci komputera he altered the command in the computer’s memory- □ rozkaz dzienny Wojsk. order of the day- rozkaz wymarszu Wojsk. marching orders■ być pod czyimiś rozkazami to be under sb’s command a. orders- być na czyjeś rozkazy to be at sb’s command- mieć kogoś pod swoimi rozkazami to have sb under one’s command- pod swoimi rozkazami miał cały pułk wojska he had the whole regiment under his command- oddać się/zaciągnąć się pod czyjeś rozkazy to put oneself/enlist under sb’s command- rozkaz! a. według rozkazu! yes, Sir!* * *rozkaz! — WOJSK yes sir!
* * *mi1. (= polecenie) order; rozkaz wymarszu marching orders; cofnąć rozkaz revoke an order; wydać rozkaz give an order; wykonać rozkaz obey an order, carry out an order; wykonywać czyjeś rozkazy take orders from sb; na czyjś rozkaz l. z czyjegoś rozkazu by order of sb; być na czyjeś rozkazy be at sb's command; być l. służyć pod czyimiś rozkazami be under sb's command; rozkaz to rozkaz orders are orders, an order is an order; twoje życzenie jest dla mnie rozkazem your wish is my command; rozkaz! wojsk. ( do mężczyzny) yes, Sir!; ( do kobiety) yes, Ma'am!; żegl. aye aye, Sir!.2. komp. instruction, command.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > rozkaz
-
9 dyspozycja
-i; -e; gen pl; -i; forder, instructionwydawać (wydać perf) dyspozycje — to give orders lub instructions
* * *f.1. (= polecenie) order, instruction; wydawać dyspozycje give orders l. instructions; jestem do pani dyspozycji I'm at your disposal; mamy do dyspozycji najnowocześniejszy sprzęt diagnostyczny we have the most modern diagnostic equipment at our disposal.2. (= konspekt) outline; dyspozycja wykładu lecture outline.3. med., psych. (= skłonność) disposition, inclination.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > dyspozycja
-
10 zarządzenie
( polecenie) order, instruction, ( rozporządzenie) regulation; (sądu, sędziego) order, ruling* * *n.order, ordinance, disposition, ruling, prescription; admin. decree; wydać zarządzenie issue a disposition/an order; według zarządzenia prawn. by precept; odgórne zarządzenie directive; lokalne zarządzenie by-law.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > zarządzenie
См. также в других словарях:
wydać — dk I, wydaćdam, wydaćdasz, wydaćdadzą, wydaćdaj, wydaćdał, wydaćdany wydawać ndk IX, wydaćdaję, wydaćdajesz, wydaćwaj, wydaćwał, wydaćany 1. «wyłożyć, wydatkować pieniądze na coś, zapłacić za coś» Wydać całą pensję. Wydawać pieniądze na… … Słownik języka polskiego
rozporządzić — dk VIa, rozporządzićdzę, rozporządzićdzisz, rozporządzićrządź, rozporządzićdził, rozporządzićdzony rozporządzać ndk I, rozporządzićam, rozporządzićasz, rozporządzićają, rozporządzićaj, rozporządzićał, rozporządzićany 1. «wydać polecenie co do… … Słownik języka polskiego
zaordynować — dk IV, zaordynowaćnuję, zaordynowaćnujesz, zaordynowaćnuj, zaordynowaćował, zaordynowaćowany 1. «przepisać lekarstwa, zalecić jakąś kurację; zaaplikować» Zaordynować penicylinę. Zaordynować zastrzyki, okłady, kąpiele. 2. przestarz. «wydać… … Słownik języka polskiego
zarządzić — dk VIa, zarządzićdzę, zarządzićdzisz, zarządzićrządź, zarządzićdził, zarządzićdzony zarządzać ndk I, zarządzićam, zarządzićasz, zarządzićają, zarządzićaj, zarządzićał, zarządzićany 1. «wydać polecenie, kazać coś wykonać» Zarządzić zbiórkę.… … Słownik języka polskiego
zastępstwo — n III, Ms. zastępstwowie; lm D. zastępstwoępstw «spełnianie jakichś czynności, obowiązków za kogoś, występowanie w czyimś imieniu, zamiast kogoś; także: czynności, obowiązki wypełniane zamiast kogoś» Płatne, bezpłatne zastępstwa. Brać za kogoś… … Słownik języka polskiego
podkomendny — I {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ia, podkomendnyni {{/stl 8}}{{stl 7}} będący pod czyjąś komendą, zwierzchnictwem : {{/stl 7}}{{stl 10}}Podkomendne oddziały. {{/stl 10}}{{stl 20}} {{/stl 20}} {{stl 20}} {{/stl 20}}podkomendny II {{/stl 13}}{{stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
komenda — I {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż Ia, CMc. komendandzie {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} krótki rozkaz wzywający do zrobienia lub zaprzestania robienia czegoś, wydawany przez osobę mającą władzę nad kimś lub nad… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
rozporządzenie — n I 1. rzecz. od rozporządzić. 2. lm D. rozporządzeniedzeń «akt prawodawczy wydany przez naczelny organ administracji państwowej (Radę Ministrów lub ministra) na podstawie upoważnienia zawartego w ustawie» Przygotować, wydać, opublikować… … Słownik języka polskiego
aresztowanie — n I rzecz. od aresztować Aresztowanie bezprawne, represyjne. Masowe aresztowania. Mieć polecenie aresztowania. Wydać nakaz aresztowania. Coś grozi aresztowaniem. Komuś grozi (zagraża) aresztowanie. Dokonano licznych aresztowań … Słownik języka polskiego
instrukcja — ż I, DCMs. instrukcjacji; lm D. instrukcjacji (instrukcjacyj) «zbiór przepisów (zwykle na piśmie) ustalających sposób postępowania w jakiejś dziedzinie; dokładne pouczenie, wskazówka, rozporządzenie, polecenie» Dokładna, szczegółowa instrukcja.… … Słownik języka polskiego
poufny — poufnyni, poufnyniejszy 1. «trzymany w tajemnicy, wymagający dyskrecji; tajny, prywatny, sekretny» Poufne pismo, rozporządzenie. Poufna narada. Otrzymać poufne informacje. Wydać poufne polecenie. Pomówić z kimś w poufnej sprawie. Przekazać poufne … Słownik języka polskiego
